De langste afstand van seizoen 2014 zouden wij rijden in de Loonse en Drunense Duinen: 68 kilometer! Spannend!
De voorkeuring verliep gladjes, Djep draafde heel goed voor en we mochten van start voor onze eerste 60+, zo cool!
In totaal gingen er vier deelnemers van start. Ik wist dat alle andere combinaties ruim meer ervaring hadden dan ik en waarschijnlijk ook een veel hogere snelheid zouden aanhouden. Mijn plan was dan ook: bijblijven tot we over het viaduct zijn en dan afhaken en mijn eigen tempo rijden.
Zo gezegd zo gedaan, de andere ruiters bleven galopperen en het tempo was voor ons echt te hoog. Djep was even goed boos toen hij achter moest blijven maar al snel waren de andere ruiters uit het zicht en liepen we relaxed ons rondje. Op de vetgate konden we met 5 minuutjes aanbieden. de keuring ging goed, Djep at en dronk lekker dus na 45 minuten mochten we de tweede ronde in. Tijdens de rusttijd in de vetgate kwamen o.a. de hoofdjury en de organisatie vragen hoe het ging: ze hadden zich zorgen gemaakt omdat we zo ver achterliepen op de andere combinaties. Wisten we wel zeker of we de tweede ronde nog in gingen? Ik wist zeker dat Djep het wel aan kon en het eerste rondje was juist volledig volgens plan gegaan dus wij gingen gewoon het tweede rondje in!
Ik wist dat die ronde makkelijker zou zijn voor Djep: meer ruiters in de route maakt hem altijd lekker vrolijk. En inderdaad: Zowel Djep als ikzelf hebben het tweede rondje alleen maar genoten! Hij liep heerlijk, was blij met zijn koelflesjes, dronk goed en tegen het einde werd hij alleen maar fanatieker: hij kon alleen nog maar harder! Wow!
Natuurlijk heb ik hem wel ingehouden, maar wat is het geweldig als je voelt dat je paard eigenlijk alleen maar meer wil! In de laatste kilometers hebben we zelfs nog één van de andere lange klasse 2 ruiters ingehaald dus we lagen 3e, een onverwacht extraatje!
De hele wedstrijd verliep vlekkeloos, of toch niet...? Vlak voor de finish voelde ik Djep struikelen, ik keek achterom en ja hoor: Ik zag een ijzer in de modder liggen. Snel het ijzer opgepakt en mijn grooms gebeld dat ze de smid moesten vragen klaar te staan bij de finish. Dat was perfect geregeld! Ik finishte, de smid pakte het ijzer aan om het vast recht te slaan, we hebben Djep gekoeld maar de hartslag wilde niet echt zakken..? Stappen, stappen, stappen... Op 7 minuten begon meneertje te plassen en toen was de hartslag goed!
De smid heeft vervolgens het ijzer eronder geslagen, Djep heeft nog wat gegeten en gedronken en we konden naar de nakeuring. Djep slaagde met vlag en wimpel! YES!
Djep en ik zijn nu ook klasse 3 startgerechtigd!!!
Later bleek ook nog dat wij door uitval van de nummer 1 nog opschoven naar de tweede plaats in het klassement! En op de prijsuitreiking mocht ik de prijs voor beste (nep)brabander en flink wat complimenten over onze tactiek en Djep zijn conditie in ontvangst nemen! Trots!
De voorkeuring verliep gladjes, Djep draafde heel goed voor en we mochten van start voor onze eerste 60+, zo cool!
In totaal gingen er vier deelnemers van start. Ik wist dat alle andere combinaties ruim meer ervaring hadden dan ik en waarschijnlijk ook een veel hogere snelheid zouden aanhouden. Mijn plan was dan ook: bijblijven tot we over het viaduct zijn en dan afhaken en mijn eigen tempo rijden.
Zo gezegd zo gedaan, de andere ruiters bleven galopperen en het tempo was voor ons echt te hoog. Djep was even goed boos toen hij achter moest blijven maar al snel waren de andere ruiters uit het zicht en liepen we relaxed ons rondje. Op de vetgate konden we met 5 minuutjes aanbieden. de keuring ging goed, Djep at en dronk lekker dus na 45 minuten mochten we de tweede ronde in. Tijdens de rusttijd in de vetgate kwamen o.a. de hoofdjury en de organisatie vragen hoe het ging: ze hadden zich zorgen gemaakt omdat we zo ver achterliepen op de andere combinaties. Wisten we wel zeker of we de tweede ronde nog in gingen? Ik wist zeker dat Djep het wel aan kon en het eerste rondje was juist volledig volgens plan gegaan dus wij gingen gewoon het tweede rondje in!
Ik wist dat die ronde makkelijker zou zijn voor Djep: meer ruiters in de route maakt hem altijd lekker vrolijk. En inderdaad: Zowel Djep als ikzelf hebben het tweede rondje alleen maar genoten! Hij liep heerlijk, was blij met zijn koelflesjes, dronk goed en tegen het einde werd hij alleen maar fanatieker: hij kon alleen nog maar harder! Wow!
Natuurlijk heb ik hem wel ingehouden, maar wat is het geweldig als je voelt dat je paard eigenlijk alleen maar meer wil! In de laatste kilometers hebben we zelfs nog één van de andere lange klasse 2 ruiters ingehaald dus we lagen 3e, een onverwacht extraatje!
De hele wedstrijd verliep vlekkeloos, of toch niet...? Vlak voor de finish voelde ik Djep struikelen, ik keek achterom en ja hoor: Ik zag een ijzer in de modder liggen. Snel het ijzer opgepakt en mijn grooms gebeld dat ze de smid moesten vragen klaar te staan bij de finish. Dat was perfect geregeld! Ik finishte, de smid pakte het ijzer aan om het vast recht te slaan, we hebben Djep gekoeld maar de hartslag wilde niet echt zakken..? Stappen, stappen, stappen... Op 7 minuten begon meneertje te plassen en toen was de hartslag goed!
De smid heeft vervolgens het ijzer eronder geslagen, Djep heeft nog wat gegeten en gedronken en we konden naar de nakeuring. Djep slaagde met vlag en wimpel! YES!
Djep en ik zijn nu ook klasse 3 startgerechtigd!!!
Later bleek ook nog dat wij door uitval van de nummer 1 nog opschoven naar de tweede plaats in het klassement! En op de prijsuitreiking mocht ik de prijs voor beste (nep)brabander en flink wat complimenten over onze tactiek en Djep zijn conditie in ontvangst nemen! Trots!